Terwijl onze gastschrijver voor de column van deze keer, René Koppert, achter zijn computer zit komen de resultaten van de ledenraadpleging bij ProRail binnen. Reden temeer waarom wij René gevraagd hebben om ons deelgenoot te maken van de verdeling van meningen en belangen die bij dergelijke onderhandelingen een rol spelen.
Op het moment dat ik deze column schrijf over de nieuwe cao van ProRail, komen de resultaten van de stemmingen binnen van de andere vakbonden over het onderhandelingsresultaat. De leden van FNV hebben zich in meerderheid tegen de cao uitgesproken, terwijl de CNV-leden met ruime meerderheid vóór hebben gestemd. Dit geeft al direct een beeld van de verdeeldheid onder de bonden.
De stemming onder de leden van VHS eindigt iets later. Toch lijkt het erop dat ook onze leden met enige aarzeling akkoord gaan met het bereikte resultaat. Dit geeft mij gemengde gevoelens.
De afgelopen maanden hebben we met ons onderhandelingsteam, bestaande uit Marc de Natris, Wico Molenaar en ondergetekende, hard gewerkt om de wensen van onze leden zo goed mogelijk te verwerken in de onderhandelingen. Op een aantal punten hebben we succes geboekt:
• Het aflossen van studieschulden via het Individueel Keuzebudget (IKB).
• Een vernieuwde fietsregeling.
• Een onderzoek naar de samenhang van verschillende verlofregelingen.
• Aan het einde van de onderhandelingen wisten we zelfs nog iets extra’s binnen te halen voor de hogere loonschalen.
Voor mij persoonlijk was dit de tweede keer dat ik als kaderlid deelnam aan de cao-onderhandelingen. Het was bovendien de eerste keer dat de cao integraal werd doorgelicht, wat voor mij een zeer leerzame ervaring was. Tijdens het onderhandelingsproces kwamen niet alleen arbeidsrechtelijke kwesties aan bod, maar ook bredere politieke ontwikkelingen en verschillende belangen van zowel werknemers als de werkgever.
Opvallend genoeg viel deze onderhandelingsronde samen met de coalitievorming in Den Haag, waar op dat moment ook intensieve besprekingen plaatsvonden. Hoewel het niet direct een rol speelde in onze onderhandelingen, kregen we wel de indruk dat de politieke prioriteiten in de komende jaren niet bij het spoorvervoer zouden liggen. Dit blijkt bijvoorbeeld uit het BasisKwaliteitNiveau Spoor (BKN Spoor). Ondanks dat het als een succes gepresenteerd wordt, betekent BKN in feite een versobering van het spoorvervoer. Het legt meer nadruk op onderhoud en besparingen bij ProRail en minder op uitbreidingen
Hoewel deze politieke context verder reikt dan de cao zelf, speelt het onmiskenbaar een rol in de biedingen van de werkgever. Het uiteindelijke onderhandelingsresultaat lijkt op het eerste gezicht eenvoudig, maar is in feite het product van een complex samenspel van wensen en belangen van de werkgever en de drie betrokken vakbonden, allemaal in een uitdagend politiek klimaat.
Ten slotte, een punt dat niet onbelangrijk is: het aantal vakbondsleden dat je vertegenwoordigt, maakt uiteindelijk een verschil in de onderhandelingskracht. Hoe groter de vakbond, hoe sterker de positie aan de onderhandelingstafel. Daarom wil ik deze gelegenheid aangrijpen om een oproep te doen aan iedereen die nog geen lid is: sluit je aan bij VHS! Alleen samen kunnen we in de toekomst jullie belangen nog beter behartigen.
De nieuwe cao is nog niet tot stand gekomen, zoals je in ons andere nieuwsartikel kunt lezen. De context en belangen blijven veranderen. Samen staan we sterker, zowel binnen onze vakbond als in de onderhandelingskamer.
Met VHS blijf je op de hoogte!
Met de fusie tussen het Spoorwegpensioenfonds en SPOV is ook de zogeheten Pensioentafel ingericht. In dit orgaan zijn vier werkgevers - waaronder NS en ProRail - en vijf vakbonden, waaronder VHS, vertegenwoordigd.
Het wetsvoorstel om ProRail om te vormen tot een zelfstandig bestuursorgaan (ZBO) ligt nog steeds op tafel. Dit tot ongenoegen van velen. Het leidde er zelfs toe dat een aantal sectorpartijen een brandbrief aan de vaste kamercommissie I en W stuurde om nogmaals te benadrukken dat zij tegen het wetsvoorstel zijn en waarom.
