Column: Alweer? Alweer!

Voor mij was het de eerste keer èn het was coronatijd. In een grote, grote zaal in een hotel in Zaltbommel zaten een stuk of 20 mensen, tien keer een dag, netjes op afstand, te onderhandelen. De bonden presenteerden hun voorstellenbrieven, NS reageerde, discussie, NS kwam met een voorstel, reactie, discussie ..... in alle hectiek, want het ging er soms zeer stevig aan toe. Wel steeds met respect; dat viel me heel erg op. Een mooie balans. Wat mij als projectleider opviel was dat er geen plan was: de horizon lag op de dag zelf en aan het einde van de dag – en soms nacht – op het vaststellen van de volgende datum. Gaandeweg ging ik het begrijpen: een plan legt vast en beide partijen zoeken, zeker in het begin, maximale vrijheid. Weer wat geleerd.

Ook was het een aparte ervaring weer eens een nacht door te halen: na m’n studententijd niet meer gedaan. Het ging wonderwel, maar ’s ochtend op de terugweg in de auto voelde het niet op z’n best. Hebben we gelukkig maar één keer gedaan. Er waren er meer die het niet beviel.

Dit keer lijkt het trouwens iets planmatiger te zullen gaan: van tevoren zijn nu data afgesproken, voor een startbijeenkomst op 24 april, zes onderhandelingsdagen in mei en juni en een reservedag begin juli. Misschien wordt het een iets beheerster proces? Gaat dat werken? En zo je, wordt het resultaat daar dan beter van? We gaan het zien: er gebeurt veel tijdens de gesprekken, je kunt de uitkomst niet voorspellen. Dat maakt het juist zo leuk!

VHS heeft de delegatie rond. Hoofdonderhandelaar is Gezina ten Hove. Zij is door de wol geverfd: zij wordt door VHS voor dit werk ingehuurd en onderhandelt ook aan andere tafels. Tweede onderhandelaar zijn afwisselend Gerjan van Asch en ondergetekende. Beiden hebben we afgelopen keer onze vuurdoop gehad. Een robuuste delegatie, dus. Na uitvraag bij de leden is het bestuur van VHS nu bezig om de voorstellenbrief op te stellen. Heb je nog zaken op het gebied van arbeidsvoorwaarden waarvan je denkt “Dat kan beter!”, laat het ons snel weten, dan nemen we dat mee in onze overwegingen. Niet alles gaat mee: prioriteren is ook hier belangrijk om resultaat te kunnen halen.

De delegatie werkt niet in isolatie. We hebben wat in het jargon een achterkamer heet: een groepje mensen met wie we kunnen afstemmen – ook tot soms laat in de nacht! – en die even zaken kunnen uitzoeken als dat nodig is. VHS doet dat met een virtuele groep. Wil je ook meedraaien, of alleen maar het meemaken, laat het ons weten, dan voegen we je toe aan de achterkamergroep. Hoe meer leden meedoen, hoe steviger de delegatie kan werken. Tijdens de onderhandelingen brengen we de leden ook regelmatig op de hoogte van hoe het erbij staat. Reacties daarop zijn welkom: het geeft meer invalshoeken. En verhalen en opmerkingen zijn nuttig om je punt beter te maken. Dus schroom niet: laat je horen!

De CAO gaat ergens om, en de voor ons belangrijke punten bereiken doen we samen!

Meinte Wildschut
Kaderlid VHS